karakters
Het literaire platform voor inspiratie en informatie
Naar welke muziek luistert een auteur tijdens het schrijven? Welke muziek heeft veel impact gemaakt op het leven van die schrijver? Welke muziek speelt een belangrijke rol in zijn of haar boeken? Iedere maand leggen we een auteur deze vragen voor met de bijkomende vraag om al die muziek voor ons in een afspeellijst te zetten. Deze maand maakte Joep Stapel voor ons een passende afspeellijst bij zijn debuutroman Kaf.
Wanneer je aan Zuid-Afrikaanse literatuur denkt, kom je al snel uit bij de naam van J.M. Coetzee. Twee andere auteurs die misschien een belletje doen rinkelen, zijn André Brink en Nadine Gordimer. Maar welke Zuid-Afrikaanse auteurs en romans zijn daarnaast ook het ontdekken en lezen waard? En als je één boek uit het oeuvre van J.M. Coetzee wil lezen, welk boek lees je dan het best? We vroegen het aan Lien Botha, van wie onlangs haar debuutroman Wonderboom in het Nederlands verscheen.
Na haar debuut, Oker, verscheen met Kattentijd onlangs Ellen Verstrepens tweede roman bij Uitgeverij Houtekiet. De hoofdrollen in Kattentijd zijn weggelegd voor Fauve en Severine, twee getroebleerde jonge vrouwen, die elkaar liever nooit ontmoet hadden. Toch lijkt het onvermijdelijk dat hun paden weer zullen kruisen wanneer Fauve verliefd wordt op de man van Severine. "Mensen zijn geen wolven voor hun medemens, het zijn katten." Een gesprek over de grens tussen literatuur en chicklit, tegenstellingen en herkenbaarheid.
In het piepjonge oeuvre van de Britse Max Porter lijken twee literaire elementen een belangrijke rol te spelen: folklore en meerstemmigheid. Wat is de functionaliteit hiervan? En wat hebben ze met elkaar te maken? En vooral: wat hebben ze met Engeland te maken? Zowel zijn debuut als het onlangs verschenen Lanny zijn namelijk onlosmakelijk verbonden met zijn land van herkomst.
De Zuid-Afrikaanse schrijver en Nobelprijswinnaar J.M. Coetzee zoekt in zijn werk regelmatig de grenzen tussen filosofie en literatuur op. Het wekt dan ook geen verbazing dat er binnen de filosofie best wel wat aandacht is voor zijn werk. Onlangs verscheen bijvoorbeeld Coetzee, een filosofisch leesavontuur, waarin de Nederlandse filosoof Hans Achterhuis laat zien dat de romans van Coetzee niet alleen een hoop verwijzingen naar de ideeën van bekende filosofen bevatten, maar ook stof tot nadenken bieden voor hedendaagse maatschappelijke vraagstukken, van #MeToo tot de omgang met het koloniale verleden. Wij schreven een uiteenzetting over de filosofie in het werk van Coetzee aan de hand van zijn ficitieve lezing Dierenleven.
Sinds Jef Geeraerts in 1962 literair Vlaanderen binnenstormde met zijn romandebuut Ik ben maar een neger, waarin hij voor het eerst schrijft over Belgisch-Congo, is hij niet meer weg te denken uit onze literaire geschiedenis. Maar de Congoliteratuur bestaat natuurlijk uit meer schrijvers dan alleen Geeraerts, hoewel deze een voor een 'begraven liggen' op wat Balzac altijd omschreef als ‘het kerkhof der nachtegalen’. Hoog tijd dus voor verandering. Maak daarom (opnieuw) kennis met Geeraerts’ misschien wel interessantste antipode: Paul Brondeel, de auteur die niemand ooit een leugen heeft voorgehouden.