karakters
Het nieuwe literaire platform voor inspiratie en informatie
Wanneer we denken aan schrijvers die nog steeds tot de canon behoren als Gerard Reve, Harry Mulisch en Willem Frederik Hermans, lijkt het onvoorstelbaar dat hun werken in de vergetelheid zullen geraken. Wat we ons vaak niet realiseren, is dat dit de auteurs zijn die over zijn gebleven uit een schifting van een veel groter aantal beroemde schrijvers, en dat auteursnamen die toentertijd veelgenoemd waren, langzaam uit ons collectief geheugen zijn gevaagd. Een van de namen die bij de meesten van ons geen belletje zal doen rinkelen – maar in de tijd van de eerdergenoemde auteurs wel degelijk erg geroemd werd – is de Duitse schrijver Heinrich Böll.
De Mexicaanse auteur en regisseur Guillermo Arriaga (1958) dankt zijn bekendheid voornamelijk aan de scenario’s die hij schreef voor de films 21 Grams en Babel. Tijdens zijn bliksembezoek aan Nederland ter promotie van zijn nieuwe roman De ontembare (2019) gingen we met in gesprek en hadden het vervolgens over over de kracht van verhalen, onderdrukking en hadden we het natuurlijk ook uitgebreid over zijn laatste roman.
De auteur is vandaag de dag weer helemaal terug. Na eerder dood te zijn verklaard in iconische teksten als Roland Barthes’ ‘La mort de l'auteur’, vliegt nu de ene na de andere schrijversbiografie de deur uit. Wolkers, Campert, Lucebert, ze gaan als warme broodjes over de toonbank. Nu de auteur niet langer wordt genegeerd binnen de literatuurwetenschap verschijnen er met regelmaat studies naar de manier waarop deze auteurs zich profileren in de wereld der letteren. Wij nemen het fenomeen in beschouwing aan de hand van Özcan Akyol en zijn imago.
Met Mijn begraven boek schreef Mauro Libertella (1983) een liefdevolle ode aan zijn vader Héctor, een Argentijnse cultschrijver die in 2006 – hij was 61, zijn zoon 23 – na een turbulent leven aan kanker overleed. Héctors toewijding aan de literatuur ging zo ver dat hij zich de laatste jaren van zijn leven opsloot in zijn appartement en alleen nog maar schreef, en zoop. In heldere bewoordingen, niet sentimenteel en zonder te oordelen, beschrijft Mauro hun band, die in het licht van een aangekondigde dood steeds dieper werd. Wij gingen met hem in gesprek.
Ferdinand Lankamp (1989) groeide op in Voorschoten en studeerde geschiedenis aan de Universiteit Leiden. Hij was drie jaar lang redacteur bij digitaal-cultureel magazine De Optimist en publiceerde onder meer in Mare, Kluger Hans en deFusie. Zijn debuutroman Uiterste dagen, waarvoor hij de sporen van zijn Finse overgrootvader natrok, ligt sinds kort in de boekhandel. Wij gingen er met hem over in gesprek.
Goethe. Ja, daarbij denk je in eerste instantie misschien aan zo’n groengrijzig en in de verte starend standbeeld. Zo’n stijve Duitse man met boeken waar het stof van afspringt als je te snel langs zijn verzamelde werk loopt in een antiquariaat. Omdat we dat zonde vinden en we jullie graag opnieuw kennis laten maken met zijn werk, besloten we een audioverhaal te maken rond zijn meesterwerk Faust.