karakters
Het literaire platform voor inspiratie en informatiePlatform
Wekelijks publiceren we een nieuw artikel of interview en delen we onze nieuwste boekentipsUitgeverij
Jaarlijks geven we drie ondergesneeuwde klassiekers een tweede kansEvenementen
Per jaar organiseren we acht tot tien literaire evenementen in Antwerpen met (inter)nationale auteurs
Met zijn scherpe en lenige geest laveert de Algerijnse journalist en auteur Kamel Daoud (1970) behendig tussen de westerse en de islamitische cultuur. Hij noemt zich ondanks zijn kritische houding tegenover de islam nog steeds een kind ‘van de planeet van Allah’ en treedt daarnaast graag in dialoog met klassiekers uit de westerse literatuur. Zijn gedachtesprongen staan garant voor prikkelende verbanden en conclusies. We doken in zijn werk en schreven een beschouwing.
John Lewis-Stempel (‘een schrijvende boer, geen boerende schrijver!’) beschrijft in Weideland een jaar uit het leven op en rond zijn land in Herefordshire, West-Engeland. Lyrisch, ontroerend en met humor brengt hij het gras, de zon en de dieren tot leven. Aan de vooravond van zijn optreden op Crossing Border nam Lewis-Stempel uitgebreid de tijd voor Karakters. Een gesprek over The Killers, liefde voor een koe en het genot van thuis zijn.
Als de naam geen belletje doet rinkelen, doet de omschrijving ‘winnaar van de Hercule Poirotprijs’ dat waarschijnlijk wel. Deze prijs wordt jaarlijks door Knack uitgereikt voor de beste misdaadroman van dat jaar. Met Russisch voor beginners sleepte Dominique Biebau dit jaar de prijs in de wacht, een overwinning die hem definitief op de literaire kaart van België zet. We gingen uitgebreid met Biebau in gesprek.
Met een vette knipoog naar Samuel Beckett en zijn zwarte Ierse humor schetst Kevin Barry in zijn nieuwe roman Nachtboot naar Tanger het leven van Maurice en Charlie, twee verlopen gangsters die in Algeciras zijn beland. Barry kwam zijn nieuwe roman – waarmee hij op de longlist voor de Man Booker Prize stond – onlangs persoonlijk voorstellen tijdens Crossing Border, wanneer we van de gelegenheid gebruik maakten om met hem in gesprek te gaan.
In Brazilië is Clarice Lispector al sinds de jaren zestig een deel van het cultureel erfgoed en gelukkig begint haar naam ook daarbuiten steeds vaker te klinken. De Franse schrijfster Hélène Cixous beschreef Clarice Lispector als ‘hoe Kafka zou zijn geweest als het om een vrouw was gegaan’, of “als Rilke een in de Oekraïne geboren Braziliaanse jodin was geweest. Als Rimbaud een moeder was geweest en de leeftijd van vijftig jaar had bereikt. Als Heidegger had kunnen ophouden Duits te zijn”’. Ze was een fenomeen met een geheel eigen stijl, een tot leven gekomen paradox, die met taal kon spelen zoals niemand haar had voorgedaan. Haar vreemdheid verontrustte mensen, maar werkte tegelijkertijd ook magnetisch. We schreven een uitgebreid portret over haar werk en leven.