karakters
Het literaire platform voor inspiratie en informatiePlatform
Wekelijks publiceren we een nieuw artikel of interview en delen we onze nieuwste boekentipsUitgeverij
Jaarlijks geven we drie ondergesneeuwde klassiekers een tweede kansEvenementen
Per jaar organiseren we acht tot tien literaire evenementen in Antwerpen met (inter)nationale auteurs
Onlangs verscheen met Zij namen het woord een nieuw boek van gerenommeerd kenner van de Franse letteren Margot Dijkgraaf (1960). In het boek – dat verscheen naar aanleiding van de Boekenweek – schrijft Dijkgraaf over tien rebelse Franse schrijfsters en vertelt ze de levensverhalen van onder anderen Madame de Staël, George Sand en Colette. We spraken Margot Dijkraaf over haar nieuwe boek en haar bewondering voor deze tien Franse schrijfsters.
Het is een dooddoener te zeggen dat literaire teksten aanleiding geven tot verschillende interpretaties en in de loop der tijd allerlei nieuwe betekenissen kunnen krijgen. Hoe in het theater wordt omgegaan met klassieke teksten is daar een goed voorbeeld van. Regisseurs kunnen een tekst bijvoorbeeld een hedendaagse invulling geven en via een eeuwenoude tekst iets vertellen over actuele thema’s zoals de interculturele samenleving of de vluchtelingenproblematiek. Het is mede door deze mogelijkheid om steeds weer nieuwe betekenissen op te roepen en steeds weer actueel te worden dat de klassieke teksten nog steeds gespeeld en gelezen worden. Er zijn echter ook auteurs die strenge eisen stellen voor de opvoering van hun teksten. Een van de bekendste voorbeelden daarvan is de Ierse schrijver Samuel Beckett (1906-1989), wiens Wachten op Godot in een nieuwe uitgave verschijnt bij De Bezige Bij.
Bestel je unieke exemplaar van het het nieuwe Karaktersboek
‘Ik bewonder H.P. Lovecraft om zijn stijl, zijn obsessieve precisie, de ‘raarheid’ van zijn verbeelding en de onderliggende, onbuigzame tragische visie die al zijn werk kenmerkt.’ – Joyce Carol Oates
Judith Schalansky (1980) schrijft geen boeken, ze maakt boeken. Een boek moet zinnenprikkelend zijn, van binnen en van buiten. Opgroeiend in de voormalige DDR en in de schaduw van de Berlijnse Muur, wenste Schalansky avonturier te worden. Nu gaat ze op avontuur in atlassen en bibliotheken en schept een eigen wereldbeeld in haar met oog voor detail zelf vormgegeven boeken. Eerder verschenen in het Nederlands De lessen van mevrouw Lohmark (2012, Signatuur) en De atlas van afgelegen eilanden (2014, Signatuur). Onlangs publiceerde Meridiaan Uitgevers in een vertaling van Goverdien Hauth-Grubben Inventaris van enkele verliezen (2020), waarin Schalansky de lezer meevoert langs de ruïnes van landschappen van een verdwenen eiland, een uitgestorven diersoort, de vergane glorie van een stukgelopen carrière, een vervallen villa en haar eigen herinneringen. We gingen er met haar over in gesprek.
Nu we langzaamaan afscheid moeten nemen van de generatie die de oorlog persoonlijk meemaakte, wordt literatuur steeds belangrijker. Ze biedt ons een blijvende en persoonlijke vorm van contact met de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust. Wat betreft die literatuur, geldt de Joods-Italiaanse chemicus Primo Levi (1919-1987) als een van de beste en beroemdste auteurs. Hij overleefde Auschwitz en tekende in 1947 de verschrikkingen van het kamp op in Se questo è un uomo, in het Nederlands verschenen onder de titel Is dit een mens?. Waarom moeten we ons dit verhaal blijven herinneren en het doorgeven aan de volgende generaties?
