karakters
Het nieuwe literaire platform voor inspiratie en informatie
Sinds Jef Geeraerts in 1962 literair Vlaanderen binnenstormde met zijn romandebuut Ik ben maar een neger, waarin hij voor het eerst schrijft over Belgisch-Congo, is hij niet meer weg te denken uit onze literaire geschiedenis. Maar de Congoliteratuur bestaat natuurlijk uit meer schrijvers dan alleen Geeraerts, hoewel deze een voor een 'begraven liggen' op wat Balzac altijd omschreef als ‘het kerkhof der nachtegalen’. Hoog tijd dus voor verandering. Maak daarom (opnieuw) kennis met Geeraerts’ misschien wel interessantste antipode: Paul Brondeel, de auteur die niemand ooit een leugen heeft voorgehouden.
In het piepjonge oeuvre van de Britse Max Porter lijken twee literaire elementen een belangrijke rol te spelen: folklore en meerstemmigheid. Wat is de functionaliteit hiervan? En wat hebben ze met elkaar te maken? En vooral: wat hebben ze met Engeland te maken? Zowel zijn debuut als het onlangs verschenen Lanny zijn namelijk onlosmakelijk verbonden met zijn land van herkomst.
Femke Vindevogel (1978) mocht zich al enige tijd fotograaf, illustrator, dichter en beeldend kunstenaar noemen, maar sinds kort is de uit Oost-Vlaanderen afkomstige Vindevogel ook romancier. Onlangs verscheen bij uitgeverij Van Oorschot namelijk haar debuutroman Confituurwijk, waar ze vele jaren aan gewerkt heeft en mee wil tonen dat mensen in staat zijn om zichzelf heruit te vinden, onder welke omstandigheden dan ook.
Malcolm Lowry dichtte zijn alcoholgebruik profetische en mystieke krachten toe, waar hij diepe inzichten door zou kunnen verkrijgen. Maar zoals de meesten wel eens meegemaakt zullen hebben: de woorden van een dronkaard zijn meestal onbegrijpelijk. Toch schreef Lowry met Onder de vulkaan niet alleen hét alcoholboek van de twintigste eeuw, zijn roman is tegelijkertijd een van dé modernistische hoogtepunten uit de literatuurgeschiedenis en misschien wel vergelijkbaar met het epische Ulysses van James Joyce of De grote Gatsby van F. Scott Fitzgerald. Duik in het leven van Malcolm Lowry en de boeken die hij schreef.
Onlangs verscheen de langverwachte nieuwe biografie over Winston Churchill, die als Brits premier tijdens de Tweede Wereldoorlog mee West-Europa van de dictatuur bevrijdde. Wat Andrew Roberts’ biografie onderscheidt van zijn talrijke voorgangers is de nadruk op de vele leugens – Roberts zegt overdrijvingen – die Churchill in zijn autobiografieën schreef. Ook in een biografie over zijn vader ging Churchill nogal losjes met de waarheid om. En zelfs in andere boeken, zoals deze over beide Wereldoorlogen, verdoezelde hij onaangename feiten. Nochtans kreeg hij in 1953 de Nobelprijs voor Literatuur. We gingen er met Roberts uitgebreid over in gesprek.
Naar aanleiding van het verschijnen van haar nieuwe roman Nulversie − waarin The Breakfast Club een grote rol speelt − vroegen we aan Basje Boer om een lijst samen te stellen met daarin vijf literaire werken waar films of acteurs een hoofdrol vertolken. Met daarin onder anderen Truman Capote en Charles Bukowski.