Met de feestdagen die weer in aantocht zijn onderzochten we met Karakters wat er over het thema Kerstmis te rapen valt in de literatuur. Voor dit overzicht selecteerden we tien boeken en verhalen om in hogere feestsferen te komen. Uiteraard leggen we klassiekers zoals A Christmas Carol van Charles Dickens, A Child’s Christmas in Wales van Dylan Thomas en Little Women van Louisa May Alcott onder de loep, maar we kijken ook verder dan sneeuw, glühwein en maretak.

In 2016 schenkt de Amerikaanse auteur Philip Roth zijn privébibliotheek weg. Bij de schenking van zijn privébibliotheek hoort ook een statement inclusief bijhorend document waarin Roth vijftien werken uitlicht die hem doorheen de jaren gevormd hebben als schrijver, inclusief het moment waarop hij het boek voor het eerst heeft gelezen, en dus wanneer die vorming in zijn schrijverschap heeft plaatsgevonden. Het zijn de vijftien boeken die je volgens Roth absoluut gelezen moet hebben.

Sir Walter Scott heeft de Schotse literatuur lang geleden dan wel op de kaart gezet met zijn historische romans, de huidige generatie richt haar pijlen liever op hedendaagse maatschappelijke thema’s en schrijft zich een weg uit de miserie. Onderstaand lijstje bevat bijgevolg veel verslaafden – of het nu aan drugs of alcohol is – veel armoede en werkloosheid in grauwe industriële decors, maar ook evenveel absurde en prettig gestoorde onderwerpen gekoppeld aan een ongebreidelde fantasie. Alles kan, alles mag. Schotten kennen geen grenzen, vandaar hun antipathie jegens de Brexit misschien… We maakten een overzicht van haar belangrijkste schrijvers van vroeger en nu.

Welke boeken gaan er de komende maanden allemaal verschijnen bij de belangrijkste literaire uitgeverijen? En welke boeken moet je daarvan zeker op je leeslijst zetten? Drie keer per jaar publiceren we een overzicht met de tien boeken waar we zelf het meest naar uitkijken. Met in deze editie onder andere brieven van de Braziliaanse schrijfster Clarice Lispector, meer werk van de Deense Tove Ditlevsen en (her)uitgaven van Nobelprijswinnaar Peter Handke.

De bekendste sanatoriumroman is en blijft ongetwijfeld De toverberg van Thomas Mann. De Duitse Nobelprijswinnaar is echter lang niet de enige auteur die het sanatorium als een boeiende romansetting ziet. Het sanatorium inspireert fictieschrijvers omdat er een bijzondere sfeer heerst. Die wordt in de hand gewerkt door de afzondering van de patiënten, hun wegebbende tijdsbesef, hun koortsdromen en hun existentiële angsten vanwege de op de loer liggende dood. Door dit alles vervaagt de grens tussen droom- en waaktoestand en biedt het sanatorium aan schrijvers een kader om over de dagelijkse realiteit een betoverende laag te leggen. Die laag kan filosofisch zijn, ze kan ook poëtisch, melancholisch of komisch uitpakken, of zelfs uitdraaien op ronduit demonische fantasieën. Een overzicht van de belangrijkste sanatoriumromans.

Ieder jaar worden er in Nederland en België een kleine dertigduizend nieuwe boeken op de markt gebracht – van Nederlandse literatuur tot vertaalde boeken, heruitgaven en wetenschappelijke publicaties. Als lezer is het dan ook vrijwel onmogelijk om een ordelijk beeld te hebben van wat er allemaal verschijnt en welke boeken daarvan dan weer het lezen waard zijn. Daarom publiceren we op Karakters drie keer per jaar een overzicht met de boeken waar wij op dat moment reikhalzend naar uitkijken. Met in deze editie onder andere de langverwachte heruitgaven van Vladimir Nabokov en de eerste vertaalde bundel van Nobelprijswinnares Louise Glück.