De Amerikaanse schrijfster Carson McCullers scheert in 1940 hoge toppen met haar debuut Het hart is een eenzame jager. Haar tweede roman, Gespiegeld in een gouden oog, wordt minder juichend ontvangen. Immoreel en obsceen vanwege toespelingen op homoseksualiteit, overspel en voyeurisme, luidt het verdict van haar tegenstanders. Toch blijft McCullers vasthouden aan haar excentrieke personages, decadente façades en groteske symbolen. Het is niet haar bedoeling om te shockeren, wel om in de traditie van het Southern Gothic-genre de donkere tragiek van het leven scherper voor het voetlicht te brengen. Meer nog, Carson McCullers staat mee in voor de creatie van het Southern Gothic-genre door haar focus op de duistere onderstroom onder de zichtbare oppervlakte van ons bestaan. Daarmee plaatst ze zich in het rijtje met grote namen, zoals William Faulkner, Harper Lee en Flannery O’Connor en verdient ze een omvangrijk portret.
De Amerikaanse journaliste Katherine Anne Porter brak in 1930 als prozaschrijfster door met de verhalenbundel Flowering Judas. Negen jaar later bevestigde ze haar reputatie met drie korte romans, die samen verschenen als Vaal paard, vale ruiter. Haar enige breder opgezette roman stond ruim twintig jaar in de steigers, maar in 1962 was het dan zover: Ship of Fools lag in de rekken. Het boek werd een bestseller. Aan de hand van een aantal sprekende anekdotes uit haar leven, proberen we je kennis te laten maken met een toch veelal vergeten schrijfster.
In 1976 scheert de in Toronto geboren Marian Engel hoge toppen met Beer, tot op heden een van de meest controversiële romans van Canada. In het boek beleeft een jonge archiefmedewerkster een passionele relatie met een beer tijdens een zomer in een landhuis op een afgelegen eiland in het noorden van Ontario. In dit artikel kom je meer te weten over haar en lees je hoe ze wegkwam met een roman over een erotische verhouding tussen een vrouw en een beer.
Vladimir Nabokov geldt als één van de meest geliefde en eigenaardige auteurs van de twintigste eeuw. Een minder bekend facet van zijn leven, en misschien wel Nabokovs grootste passie, was zijn interesse voor het vak van de lepidopterologie, oftewel: de wetenschappelijke studie van vlinders en motachtigen. Van kleins af aan gefascineerd door de schoonheid van insecten en de imposante complexiteit van de natuur, liet hij geen kans onbenut om met een vangnetje in de wildernis erop uit te trekken. Dit leverde hem honderden technische tekeningen op en zelfs de eer een aantal nieuwe soorten te mogen benoemen. Samen met zijn vrouw Véra maakte hij talloze zonnige roadtrips doorheen de Alpen en Verenigde Staten, op zoek naar de meest zeldzame en prachtige vlinders. Op indexkaartjes noteerde hij tussendoor de aanzetten voor zijn literaire meesterwerken. Voor Nabokov waren artistieke verbeelding en wetenschappelijke kennis onscheidbaar. In hoeverre beïnvloedde dit zijn visie op literatuur en kunst in het algemeen? En hoe gerespecteerd was hij als wetenschappelijk onderzoeker?
Nathalie Sarraute is een van de spilfiguren van de nouveau roman in Frankrijk. Ze lanceert mee de literaire beweging wanneer haar werk Tropismen wordt gepubliceerd in 1957. In dit artikel vragen we ons af wat het begrip ‘tropisme’ betekent en hoe dat iconische werkje, dat uit slechts vierentwintig korte, maar krachtige, hoofdstukken bestaat, een sleutel is om Sarrautes bijzondere taal en literatuuropvatting te begrijpen. We zullen ook zien dat de schrijfster haar tijd ver vooruit was, aangezien de eerste druk van haar werk, in 1939 al, maar een mager succes was. Pas later blijkt het Franse publiek klaar voor haar Tropismen en de nouveau roman. Als laatste gaan we dieper in op de fundamenten van de fameuze nouveau roman die in de jaren vijftig en zestig het Franse literaire landschap veroverde.
Friedrich Dürrenmatt was een begenadigd schilder, die schrijver werd. Meer nog, hij werd een van de grootste Zwitserse auteurs van de afgelopen honderd jaar. Voorts stond hij bekend als een onderhoudend en soms provocerend causeur. Hij was een filosoof die een goed glas wijn en een sigaar apprecieerde. De stand van de wereld stemde hem niet vrolijk, maar dat tastte zijn gevoel voor (zwarte) humor niet aan. Op foto’s kijkt hij vaak ernstig in de lens, maar soms mag het ook wat speelser en poseert de zwaarbebrilde schrijver met een van zijn huiskaketoes op het hoofd of de schouder. De hem typerende combinatie van eruditie en luchtigheid komt ook terug in zijn werk. Om je beter te laten kennismaken met Dürrenmatt, schreven we een portret over zijn werk en leven.