Martin Michael Driessen was dertig jaar opera- en theaterregisseur voor hij romans ging schrijven. Hij was een slow starter – zijn tweede boek verscheen twaalf jaar na zijn eerste –, maar de laatste jaren vloeit de ene na de andere titel uit zijn pen en sleepte hij verschillende nominaties en prijzen in de wacht. De verhalenbundel Rivieren, in 2016 onderscheiden met de ECI Literatuurprijs, getuigde volgens de jury van "een ingetogen grootheid, met schitterende beeldende zinnen en een onbestemde dreiging, en tegelijkertijd van een weldadige tijdloosheid". Nu is er De heilige, een schelmenroman over een liegende, bedriegende, maar ook aanraakbare negentiende-eeuwse boef. Een gesprek over 'het vak', de schelm en Meer voor Mannen-films.

Jón Kalman Stefánsson wordt tot de grootste Europese schrijvers van deze tijd gerekend. Met Het verhaal van Asta schetst hij in poëtische stijl de onfortuinlijke levensloop van een IJslandse vrouw. Begin november was ‘de reus van de IJslandse literatuur’ te gast op Crossing Border en maakte hij de tijd vrij om met ons een biertje te drinken.

Met romans die in 23 talen vertaald zijn, is Tash Aw een rijzende ster aan de literaire hemel. Na het lezen van zijn nieuwe roman Wij, de overlevenden is het niet moeilijk de conclusie te trekken dat het zijn betrokkenheid is die hem zo aantrekkelijk maakt. Alles wat de pen van Tash Aw voortbrengt is namelijk doordrongen van politiek. Tijdens Crossing Border gingen we met Aw in gesprek.

Rondom de debutante Asha Karami hangt een mysterieuze vibe: de auteursfoto in Godface lijkt wel uit begin twintigste eeuw te stammen en haar biografietje in de goudkleurige dichtbundel is cryptisch: ‘Ze veranderde reeds drie keer van naam en ook haar geboortedatum is een complex verhaal.’ Intussen duiken haar verzen op in de recensies en instagramposts van bekende Nederlandse poëzieliefhebbers. Tijd dus voor een interview.